 |
|
Μαλαγουζιά |
|
 |
Άγνωστης προέλευσης, πολυκλωνικής σύνθεσης ποικιλία με κλώνους που διαφέρουν έντονα στους αμπελογραφικούς χαρακτήρες του φύλλου και της σταφυλής, καθώς και στις ιδιότητες του γλεύκους, ιδίως στον αρωματικό πλούτο. Κατά μια άποψη η καλλιέργεια της ποικιλίας ανάγεται στον 16ο αιώνα με κέντρο καλλιέργειας την Ισπανία (περιοχή της Μάλαγας, στην οποία μάλλον οφείλει και το όνομά της ), από όπου μεταφέρθηκε στην Πελοπόννησο (αμπελουργικές περιοχές της Πάτρας ) και τη Δυτική Ελλάδα (Ναυπακτία, Μεσολόγγι, Αιτωλικό ). Κατά μια άλλη εκδοχή πρόκειται για γηγενή ελληνική ποικιλία που, αν και εντοπισμένη γεωγραφικά στις αμπελουργικές περιοχές της Δυτικής Στερεάς, πιθανόν χάρη και στον αρωματικό χαρακτήρα της να συμμετείχε στην παρασκευή του Μαλβαζία οίνου. Οι Viala και Vermorel (1909) αναφέρουν τη λευκή ποικιλία Malagueña ως καλλιεργούμενη στην περιοχή της Βαρκελώνης, χωρίς όμως άλλες πληροφορίες. Η πρώτη αναφορά της ποικιλίας Μαλαγουζιά γίνεται από τον Ρουσόπουλο (1888), ο οποίος σημειώνει ότι καλλιεργείται σποραδικά στις περιοχές της Ναυπάκτου και του Μεσολογγίου, καθώς και σε μερικά νησιά. Η πρώτη αμπελογραφική περιγραφή έγινε από τον Κριμπά (1943α), ο οποίος αναφέρει ότι η ποικιλία απαντάται σε μικρό αριθμό πρέμνων στη συλλογή της Γεωργικής Σχολής Πατρών και στο κτήμα Δεκελείας Αττικής. Πρόκειται για πολύ ενδιαφέρουσα ποικιλία οινοποιίας, με αρωματικό πλούτο, η οποία για διάφορους λόγους βρέθηκε στο περιθώριο της αμπελουργικής παραγωγής για πολλά χρόνια. Τα τελευταία όμως χρόνια η στροφή στην ανάδειξη παλαιών, ξεχασμένων ποικιλιών (Βιδιανό, Πλυτό, Μαλαγουζιά, Κυδωνίτσα κ.ά.) έδωσε μεγάλη ώθηση στην καλλιέργεια της Μαλαγουζιάς, που πράγματι πρόκειται για μια από τις πλέον ποιοτικές του ελληνικού αμπελώνα. Καλλιεργείται σε μικρές εκτάσεις σε διάφορες αμπελουργικές περιοχές της Πελοποννήσου και της Στερεάς Ελλάδας, με ισχυρή τάση επέκτασης την τελευταία εικοσαετία σε Μακεδονία, Ήπειρο, Θεσσαλία κ.α. Συνιστάται για τα αμπελουργικά διαμερίσματα της Πελοποννήσου, της Στερεάς Ελλάδας, της Ηπείρου, της Μακεδονίας, της Θράκης και τους νομούς Καρδίτσας, Τρικάλων και Λευκάδας και επιτρέπεται στα αμπελουργικά διαμερίσματα των Κυκλάδων και της Δωδεκανήσου. |
