Εκτύπωση
PDF

Kορινθιακή σταφίδα

Η Κορινθιακή Σταφίδα θεωρείται από τις πλέον παλαιές του ελληνικού αμπελώνα. Δεν έχει όμως αποδειχθεί ότι οι σταφίδες ή ασταφίδες και οι σταφυλίδες (λευκές και μαύρες) και ο σταφιδίτης οίνος της ελληνικής αρχαιότητας παράγονταν από την ποικιλία αυτή. Ούτε αν η ποικιλία Ψιθία που μνημονεύεται από τον Βιργίλιο είναι ταυτόσημη με την Κορινθιακή Σταφίδα. O Molon (1906) θεωρεί ότι η Ψιθία άμπελος είναι όμοια με την Passerina nera, δηλαδή την Κορινθιακή μαύρη.
Στην ελληνική και στη διεθνή αμπελογραφία αναφέρονται αρκετά συνώνυμα (Σταφιδάμπελος, Κορινθιακή μαύρη, Κορινθιακή, Λιανορρόγι, Μαύρη Σταφίδα, Corinthe noir, Raisin de Corinthe, Corinto nero, Passerina nera, Black Corinth, Zante Currants κ.ά.) και παραλλαγές, όπως Κορινθιακή λευκή, Κορινθιακή ρόδινη, Κορινθιακή σχιστόφυλλος, Κορινθιακή ανθούσα, Κορινθιακή «μεταλλαγμένη», Σταφιδάμπελο Μαλούχο.
Η πρώτη ιστορική αναφορά της Κορινθιακής Σταφίδας γίνεται στα μέσα του 14ου αιώνα από τον Pegalotti, γεγονός που δείχνει ότι η καλλιέργεια της ποικιλίας στον ελλαδικό χώρο ήταν γνωστή πολύ νωρίτερα. Προς το τέλος ήδη του 14ου αιώνα η Κορινθιακή Σταφίδα κυριαρχεί στο ευρωπαϊκό εμπόριο, με κύριο κέντρο καλλιέργειας αρχικά τη βορειοδυτική Πελοπόννησο και αργότερα τη Ζάκυνθο και την Κεφαλλονιά.
Η καλλιέργεια της Κορινθιακής Σταφίδας συνιστάται για τους νομούς Αργολίδας, Αχαΐας, Ζακύνθου, Ηλείας, Κεφαλληνίας, Κορινθίας, Λευκάδας και Μεσσηνίας (έκταση 170.000 στρ., παραγωγή 40.000 τ. περίπου).
Καλλιεργείται επίσης σε μικρές εκτάσεις στην Καλιφόρνια και την Αυστραλία.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΥΠΟΥ

στις 10/12/2012

ΑΓΟΡΑ - ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΦΥΤΕΥΣΗΣ

ΔEITE TO VIDEO

Αμπελουργικά Διαμερίσματα