Εκτύπωση

24 Νοεμβρίου 2015

Χ. Μάρκου: Δυο και εκ διαμέτρου αντίθετες οι κατευθύνσεις ανάπτυξης της αγροτικής οικονομίας της χώρας

Την στρατηγική στον αγροτικό τομέα της Δημοκρατικής Συμπαράταξης, ανέπτυξε η πρόεδρος κα Φώφη Γεννηματά σε εκδήλωση της κοινοβουλευτικής ομάδας, ενώπιον φορέων και εκπροσώπων της αγροτικής οικονομίας, στην αίθουσα Γερουσίας της Βουλής, χθες 23/11/2015.

Στην παρέμβασή του ο πρόεδρος της ΚΕΟΣΟΕ κ. Χ. Μάρκου σχετικά με την πολιτική προσέγγιση του θέματος επισήμανε:

Αυτή η ΚΑΠ όπως και ο προηγούμενες έρχεται να υπηρετήσει μια συγκεκριμένη πολιτική επιλογή σε σχέση με την αγροτική ανάπτυξη και την επάρκεια του αγροτοδιατροφικού τομέα της ευρωπαϊκής ένωσης.

Το κρίσιμο ερώτημα είναι εάν η συγκεκριμένη πολιτική επιλογή της αγροτοδιατροφικής επάρκειας θα καλυφθεί από τις παραγωγικές δυνάμεις του πρωτογενή τομέα της Ε.Ε. και συμπληρωματικά από τις τρίτες χώρες ή δεν μας ενδιαφέρει από πού;

Η σημερινή πραγματικότητα μας αναγκάζει να κάνουμε την εξής παραδοχή:

 Αφού το αγροτικό εισόδημα μειούται

 Αφού οι τιμές των αγροτικών προϊόντων της ΕΕ βρίσκονται σε πτώση

 Αφού οι πολιτικές των αποσυνδεδεμένων ενισχύσεων περιορίζουν τις καλλιεργούμενες εκτάσεις

 Αφού η αξία και ο όγκος των Ευρωπαϊκών εξαγωγών περιορίζεται σε σχέση με τις εισαγωγές που αυξάνουν (με εξαίρεση το κρασί)

Οδηγούμαστε λογικά στο συμπέρασμα πως οι μέχρι τώρα εφαρμοσμένες πολιτικές της ΚΑΠ λειτουργούσαν κατ΄επιταγή των πολιτικών δεσμεύσεων των συμφωνιών του παγκόσμιου εμπορίου.

Από το συνολικό ακαθάριστο προϊόν που παράγει ο αγροτοδιατροφικός τομέας την μερίδα του λέοντος καρπούται κατά κύριο λόγο το εμπόριο και η διανομή ακολουθεί η μεταποίηση και έπεται για το τέλος ο φτωχός συγγενής ο πρωτογενής τομέας που είναι ο μόνος που παράγει.

Η σημερινή ΚΑΠ λοιπόν δεν λύνει αυτή την ανισοκατανομή.

Κατά συνέπεια και εξ΄ αντικειμένου, τίθεται σ΄όλους τους εμπλεκόμενους του αμπελοοινικού τομέα ένα ακρογωνιαίο ερώτημα, που οφείλει να προσδιορίσει με συγκεκριμένο πολιτικό περίγραμμα τον δρόμο ανάπτυξης της αμπελοοινικής οικονομίας σε δύο κατευθύνσεις, που σήμερα είναι ορατές, αλλά είναι εκ διαμέτρου αντίθετες.

Ή ακολουθούμε τον δρόμο της μετεξέλιξης των υφιστάμενων παραγωγικών και οικονομικών δομών στην προοπτική της εγκαθίδρυσης μίας ΑΜΠΕΛΟΟΙΝΙΚΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ με χαρακτηριστικά:

 Τον απόλυτο έλεγχο της πρωτογενούς παραγωγικής διαδικασίας από την μεταποίηση, το εμπόριο και την διανομή

 Την εκτατικοποίηση και εντατικοποίηση της καλλιέργειας

 Την κυριαρχία της λογικής του αλόγιστου κέρδους κυρίως από την συμπίεση του καλλιεργητικού κόστους

 Τον αθέμιτο ανταγωνισμό

 Την εξαφάνιση σε μεταγενέστερο χρόνο της ποιότητας

 Την εξαφάνιση των αυτόνομων αμπελουργικών εκμεταλλεύσεων που γνωρίζουμε σήμερα

 Την κυριαρχία εν τέλει του επιχειρηματικού κεφαλαίου σ΄όλο το φάσμα της αγροτοεπισιτιστικής αλυσίδας και την απόλυτη διατροφική εξάρτηση των κοινωνιών

Ή εκσυγχρονίζουμε τις υφιστάμενες δομές και αναπτύσσουμε μια ΑΜΠΕΛΟΟΙΝΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ, που βάση της θα έχει την αμπελουργική εκμετάλλευση οικογενειακού τύπου και θα προβάλλει:

 Την απόλυτη ποιότητα, στηριγμένη στην περιβαλλοντική εδαφοκλιματική και ποικιλιακή διάσταση της καλλιέργειας

 Την παράδοση και τον πολιτισμό

 Τον σεβασμό στην κατανάλωση

 Την ισόρροπη συνεργασία με την μεταποίηση και το εμπόριο

 Την διαμόρφωση ενός οικονομικού αποτελέσματος που θα επανεπενδύεται εκεί όπου αυτό παράγεται

Αυτή την ΑΜΠΕΛΟΟΙΝΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΘΕΛΟΥΜΕ και για να την επανακινήσουμε χρειαζόμαστε προϋποθέσεις:

ΠΡΟΥΠΟΘΕΣΕΙΣ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΕΣ

 Αγροτική γη

 Κληρονομικό δίκαιο

 Δικαίωμα προαγοράς

 Χρηματοδότηση

 Θεσμικό πλαίσιο

 Ή αναγνώριση του επαγγέλματος

ΠΡΟΥΠΟΘΕΣΕΙΣ ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΙΚΕΣ και

ΡΗΞΗ με την μόνιμη παθογένεια μας

 Θα πρέπει να παράγουμε και να παράγουμε ποιοτικά

 Θα πρέπει να δουλέψουμε και να συνεργαστούμε σε μορφές συλλογικής δράσης με υπευθυνότητα και σεβασμό

 Οι Αγροτικοί συνεταιρισμοί θα πρέπει να μετεξελιχθούν σε οικονομικές μονάδες, με παρεμβάσεις καθοριστικές σ΄όλα τα επίπεδα της αλυσίδας ΠΑΡΑΓΩΓΗ – ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΗ. Θα πρέπει να πάψουν πολλοί απ΄αυτούς να είναι διαμεσολαβητές και μεσίτες ανάμεσα στους παραγωγούς και τους εμπόρους

 Η ιδιωτική αγροτοβιομηχανία θα πρέπει να κόψει κάθε δεσμό με τις δυνάμεις που συντηρούν πρακτικές που έχουν καταστρέψει τον αγροτικό τομέα της χώρας